Het overkomt alle teams wel eens: beide wedstrijden in een double header fastpitch softbal verliezen. Niet leuk, maar het hoort er nu eenmaal bij. Maar als je de eerste wedstrijd met minimaal verschil (één punt) verliest, dan is het alleszins logisch om van een puntendeling uit te gaan. Vooral ook omdat de nederlaag in de eerste wedstrijd voor een deel werd veroorzaakt door eigen tegenvallende prestaties in het slagperk. 

In de tweede wedstrijd waren er kansen genoeg. Was de Neptunus-aanval in de eerste wedstrijd goed voor drie honkslagen in totaal, in de tweede wedstrijd waren het er 11! Met o.a. een tweehonkslag van Damishah Charles, een driehonkslag van Minke Blok en homeruns van Laura Wissink en Rachel van Veen. Normaal ruimschoots voldoende voor de overwinning.  

Maar wanneer de tegenstander driemaal (!) uit schier kansloze positie terugkomt en bij ons op cruciale momenten de Wet van Murphy een rol gaat spelen, dan lopen zaken soms anders.
Aan het einde van de zevende inning trok Roef! ook in de tweede wedstrijd aan het langste eind: 11-9. 

Drie toppitchers in je rotatie brengt je normaal een heel eind. Maar als een tegenstander boven zichzelf uitstijgt dan gaat het soms fout. Dit was er een voorbeeld van. 

Volgend weekend wachten de Tex Town Tigers, onze volgende tegenstander. We zijn nog steeds lijstaanvoerder in de Hoofdklasse en pakken de draad gewoon weer op. 

Foto: Kitty’s Fotografie